ماه مگ| بیماری ام اس (MS) یک بیماری خودایمنی مزمن است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به «سیستم عصبی مرکزی» (مغز و نخاع) حمله میکند. این حملات باعث آسیب به **میلین**، لایه محافظ اطراف رشتههای عصبی، میشوند و انتقال سیگنالهای عصبی را مختل میکنند. نتیجه این اختلال میتواند علائم متنوعی ایجاد کند که شدت و نوع آنها در هر فرد متفاوت است.
علائم رایج ام اس
برای درمان و کنترل بیماری ام اس لازم است که این بیماری به موقع تشخیص داده شود بنابراین باید به علائم رایج در مورد این بیماری توجه کنید.
1. خستگی شدید:
یکی از شایعترین علائم، که میتواند زندگی روزمره را مختل کند.
2. مشکلات حرکتی:
ضعف عضلانی، لرزش، یا عدم تعادل.
3. مشکلات بینایی:
تاری دید، دوبینی یا از دست دادن موقت بینایی.
4. مشکلات شناختی:
اختلال در حافظه، تمرکز، یا حل مسئله.
5. اختلالات حسی:
بیحسی، سوزنسوزن شدن یا درد در اندامها.
6. اختلال در عملکرد مثانه و روده
7.افسردگی یا تغییرات خلقی
[node id="35721"
انواع بیماری ام اس
1. **عودکننده-فروکشکننده:
رایجترین نوع، که در آن دورههایی از تشدید بیماری با دورههای بهبود نسبی یا کامل همراه است.
2. پیشرونده اولیه :
بیماری به طور مداوم پیشرفت میکند بدون دورههای بهبود واضح.
3. پیشرونده ثانویه:
این نوع معمولاً پس از RRMS رخ میدهد و پیشرفت بیماری ادامه مییابد.
4. ام اس خوشخیم:
در این نوع، علائم خفیف بوده و به ندرت پیشرفت میکنند.
عوامل خطر:
- ژنتیک: وجود سابقه خانوادگی.
- محیط: زندگی در مناطق دور از خط استوا (کمبود ویتامین D).
- عفونتها: ویروسهایی مانند اپشتین بار (EBV) ممکن است نقش داشته باشند.
- جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض خطر هستند.
- سن: معمولاً در افراد 20 تا 40 ساله تشخیص داده میشود.
درمان و مدیریت:
در حال حاضر، درمان قطعی برای ام اس وجود ندارد، اما راهکارهایی برای مدیریت علائم و کاهش پیشرفت بیماری در دسترس است:
1. داروهای تعدیلکننده سیستم ایمنی (مانند اینترفرونها یا اوکرلیزومب).
2. درمانهای توانبخشی: فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی.
3. مدیریت علائم: دارو برای کاهش درد، اسپاسم یا خستگی.
4. سبک زندگی سالم: ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل، و کاهش استرس.